ალბათ ღმერთის განგებით,
წვიმა ტირის ფანჯარაზე,
ისმის ნაზი ჰანგები.
გამახსენდა სუნი ქალის,
შენი თმები,ხელები,
არ მესმოდა ქროლა ქარის,
ქროლა განახელები.
არც იბრალებს უცხო ასულს,
ნეტავ გამოედარა,
და იწუნებს ჩემს წილ წარსულს,
რა არ მოწონს ნეტა რა.
ქართლის კალთებს დანისლულებს,
ვხედავ გვარით,ტომობით,
ყველა სურვილს აისრულებ
ღამის ქვეშევრდომობით.
ვერ გავიგე წვიმას რა სურს,
ღრუბლებიდან მონავალს,
იგი რეცხავს ჩემს ბნელ წარსულს,
ტოვებს ნათელ მომავალს.
No comments:
Post a Comment