ღრუბელმა ზეცა მოფინა,
კარავში-ტომის ბელადი.
სიამოვნება ყოფილა,
როცა შენს გამო ვღელავდი.
სუყველა ჟანგმა წაიღო,
ბაბუაჩემის ცულები,
წვიმა იყო და ცა იყო
ტალღასთან შეფიცულები.
წყეული ბედი,წყეული,
ლამაზი ქალი სხვისია.
შენი კენარი სხეული
ახლა უბელო ზღვისია.
მე კი-მედუზის ამარა,
ნაპირზე-თეთრი ქაფური,
მზემ რომ ვერ დაასამარა
შავი ზღვა-მამაპაპური!
მერე თოლია მოფრინდა,
გუნდის ამაყი ბელადი,
და მთელ სეზონზე მყოფნიდა
რასაც შენს გამო ვღელავდი.
lasha-giorgi - grubelma zeca mofina
No comments:
Post a Comment