კიბეზე ვიღაც იდგა...
სულ დასაწყისში იდგა და ჩუმად,
ფიქრობდა იმას,
რაც ჰსურდა იმ წამს,
ალბათ სტკიოდა,
ან უხაროდა,
ან არაფერი,
მხოლოდ ფიქრობდა.
თვალები მისი არ ანათებდნენ,
არც ბაგეებზე უკრთოდა შუქი,
არც ხელის მტევნებს ესხათ სხივები,
გამოხუნებულ ეპიზოდს ჰგავდა,
ძველი ფილმიდან
და იდგა ასე,
უსიტყვოდ,
დიდხანს,
მერე წავიდა,
როგორც შუადღე ჩემი ფანჯრიდან.
Lela Lashxi
No comments:
Post a Comment