ნიკა ნორიელი - მთის სატრფიალო

მითხარი ქალავ რა გქვია?!
ვეღარ გაშორებ მზერასა.
თუ უშენობა ბედია,
მაშინ რად გნახე ველადა.

რად ვაჭენებდი ფაშადსა,
იმ მინდორზედა სადაცა
ქარი გიშლიდა დალალსა,
რომ მიყვებოდი შარასა.

რად მაპარებდი თვალებსა,
შავსა და ნათელს - წყლიანსა.
რადა მჩუქნიდი ღიმილსა,
მთისა ქალისა - შვილისა.

მიღება ჩემი მოგიწევს.
ქალავ, დაგაწვენ თივასა.
წაგართმევ უმანკოებას...
ხელში აგიყვან მტირალსა.

გადვიხდით მერე ქორწილსა,
აგიგებ გოგოვ, დიდ კოშკსა...
გავაფრენ ბედის არწივსა...
გიმღერებ სატრფიალოსა.

მერე მაჩუქებ ვაჟკაცსა.
ავიყვან ხელში მყვირალსა...
მოვისვრი ჩემსა წარსულსა,
ტკივილს გავატან ნიავსა...

Nika norieli - Mtis satrfialo