ზღვაზე გამოჩნდნენ იალქანები,
ისევ უაზროდ ქრიან ქარები.
მე კი ტაძრისკენ მივექანები...
და სამრეკლოდან რეკენ ზარები.
ჩამოწყვეტილი ცხენის ნალები.
მის ქვეშ შევნიშნე სახლის კარები.
სურთ აიცილონ შურის თვალები.
ცაში უკრავენ მშვიდად ქნარები...
ვერ დავამონე ვნების ალები,
მძიმედ დადიან, როგორც ხარები.
ისევ დავიდე ცოდვის ვალები.
სულს გავუჩინე დიდი ბზარები.
მთაში გაშლილი მწვანე ველები.
მინდა გაუქმდეს მუქი ფერები.
ზეცად აღვმართე კრძალვით ხელები.
ვთხოვე გააქროს ბოღმის კერები...
ისევ შევნიშე იალქანები.
კიდევ უაზროდ ქრიან ქარები.
მაინც ტაძრისკენ მივექანები...
და სამრეკლოდან რეკენ ზარები.
Nika norieli - Ialqanebi
ისევ უაზროდ ქრიან ქარები.
მე კი ტაძრისკენ მივექანები...
და სამრეკლოდან რეკენ ზარები.
ჩამოწყვეტილი ცხენის ნალები.
მის ქვეშ შევნიშნე სახლის კარები.
სურთ აიცილონ შურის თვალები.
ცაში უკრავენ მშვიდად ქნარები...
ვერ დავამონე ვნების ალები,
მძიმედ დადიან, როგორც ხარები.
ისევ დავიდე ცოდვის ვალები.
სულს გავუჩინე დიდი ბზარები.
მთაში გაშლილი მწვანე ველები.
მინდა გაუქმდეს მუქი ფერები.
ზეცად აღვმართე კრძალვით ხელები.
ვთხოვე გააქროს ბოღმის კერები...
ისევ შევნიშე იალქანები.
კიდევ უაზროდ ქრიან ქარები.
მაინც ტაძრისკენ მივექანები...
და სამრეკლოდან რეკენ ზარები.
Nika norieli - Ialqanebi
No comments:
Post a Comment