ცით დავენარცხე და ისევე ვიქეცი კაცად.
მე ვლოცულობდი ყოველნაირ საქართველოზე
და ამიტომაც ყოვლისშემძლემ დამსაჯა მკაცრად.
ცოდვა მაქვს დიდი - ღვთაებრივ ფრთებს განათხოვრებდი.
ისიც ცოდვაა, მახვილი რომ ვაქციე ჩანგად.
ვიბედოვლათე, ვერ განვსაჯე კაცთა ცხოვრება.
დანაშაულზე თვალს ვხუჭავდი იქაც და აქაც.
ყოველ ნაბიჯზე მეგულება სამოთხის კარი
და ყოველ კართან ეშმაკია დარაჯად მდგარი.
ცივად მიმზერენ სანახევროდ მშიერს და შიშველს.
ყველგან სამოთხის კარია და შიგ არვინ მიშვებს.
შოთა ნიშნიანიძე - ცოდვილი
No comments:
Post a Comment