ვახტანგ ნადარეიშვილი - "თუნდაც ჩამიქრონ ყველა სანთლები"
თუნდაც ჩამიქრონ ყველა სანთლები,
შენი ღიმილი სანთლად მენთება,
მე შენს ღიმილში ღამეს ვათევდი,
თმებიც ამიტომ არ მითეთრდება...
შენს გვერდით მხოლოდ ერთსა ვფიქრობდი:
არ გავყოლოდი წლების სათვალავს,
წლები კი ისე სწრაფად მიჰქროდნენ, -
ვერ დავიბრუნე ტრფობით დამთვრალმა.
No comments:
Post a Comment