არც რწმენა და
არც ენა,
ერთადერთი შოთა გვყავს და
ორად ორი არსენა.
ურწმუნოებს ვედავები
და ვარწმუნებ უვიცებს,
გვყვანან:
ოთხი ლესელიძეც
და ცხრა ხერხეულიძეც.
ზოგჯერ უკან მივიხედავ
და თითებზე დავითვლი:
ოთხი ვახტანგ მეფე მოდის
და თორმეტი დავითი.
ალაგ ჯაჭვის პერანგი ჩანს,
ალაგ - ტყავის სამოსი
და სამასი არაგველის
ხმალი ელავს - სამასი.
ისევ რეკავს ძველი ზარი
და ახალი საათი,
ისევ გვიხმობს
ტექსელიდან -
რვაასორმოცდაათი.
ისევ დგება უხილავი
და შვილივით აღვიძებს -
ხუთი ათას კრწანისელს და
შვიდი ათას ასპინძელს.
ისევ ისე გალობს მტკვარი
მას უკან და მანამდეც,
ისევ ომი ენატრება
ოცი ათას მარაბდელს.
დიდგორიდან -
ორჯერ მეტი -
ხელს გვიქნევს და გვამხნევებს,
იმერლები აქეზებენ
ქართლელებს და
კახელებს.
მარუხიდან
ბერლინამდე გზაა -
ტყვიით ნათესი,
უსახელო ჯარისკაცი
წევს - სამასი ათასი.
გადავლახეთ ერთად ბევრი
ჭაობი და ჭორომი,
ერთიც მიყვარს,
ათიც,
ასიც,
ათასების ჭირიმე!
ღმერთს შევნატრი,
მჯობნის მჯობნი
აღარ გამოილიოს:
სამნახევარს
ვენაცვალე, -
სამნახევარ მილიონს.
Vaxtang Javaxadze - Araferi Dagvikargavs
No comments:
Post a Comment