შენ, ჩემო კარგო, ... გქვია და
შენი სახელი ამეკვიატა.
სანამ პოეტის გვირგვინს ვპოვებდი
ათას რაიმეს მივედ-მოვედე,
ყოველთვის მსდევდა სევდა ფარული
და ვერ გამეგო რისი ბრალია.
სანამ არ მივხვდი, რომ სიყვარული
რა სადაა და რა უბრალოა.
შენ, ჩემი კარგო, ... გქვია და
შენი სახელი ამეკვიატა.
No comments:
Post a Comment