მტკვართან ტატო და ტარიელი სხედან ტირილად.
არაა სხვა გზა! —
საჭიროა თავის განწირვა!
არადა
რა ვქნა! —
სული ტკბილია!
ღმერთს ვეხვეწები:
მეცი-მეთქი ძალა იმდენი, —
დღე ვაწყევლინო გაჩენისა
ყველა ნაბიჭვარს! —
ჩემი ბედკრული სამშობლოსი
დღე ხვალინდელი, —
დაბოლოებას
ჰგავდეს
მინდა
რადგან
ზღაპრისას.
No comments:
Post a Comment