რის მაქნისი ხარ სიკვდილო მაშინ
თუ დაგასწარი მე აღსარება,
და სიცოცხლესთან ცელქი თამაში
ბოლო წუთამდე მემახსოვრება.
მემახსოვრება სამშობლოს მთები,
გადაკარგული მასზე ირაო,
არავინა მყავს სანთლის ამნთები
სული რომ შენთის დავაგირაო.
მემახსოვრება მშობელი დედა,
(აგებდა ჩემთვის ალბათ კიდობანს)
როცა პატარას უკან დამდევდა,
სიჭაბუკეში სწევდა გიდობას.
და მახსოვრობის ფერადი ლენტი,
გარდაიქმნება,როგორც ცხოვრება,
არც ნაკლები და არც ბევრად მეტი,
შენთან შეხვედრა მემახსოვრება!
lasha-giorgi-memaxsovreba
No comments:
Post a Comment