ღმერთზე რატომ ვერ ვფიქრობ,ნუთუ ასე დიდია?
გზაზე ბევრი ვარდია, მეტი - ეკალ-ბარდები,
ნეტავ რაზე ფიქრობენ უფალთან რომ მიდიან,
ანდა რაზე ვიფიქრო სიკვდილს რომ ჩავბარდები!
იმედი მაქვს ინათებს,იმედი მაქვს ხვალისა.
ღამე დადგა,ამ თვეში ბოლო დამარცვალება,
ხვალ დავკრიფავთ სისხამზე დილის ცვრიან ყვავილსა,
დავიჯერებთ - შორსაა ჩვენი გარდაცვალება.
ხელს გვიქნევდეს ღრუბელი ლურჯი ფერის იმედით,
სიზმრად ვნახოთ-ჩვენ ორნი დიდ თეთრ კოშკთან მივედით.
რომ არასდროს დატოვოს ძველი ქოხი ალიზმა,
მუდამ შენი მხიბლავდეს შორეული ქარიზმა.
მე სიცოცხლე მაწუხებს-შენ ღიმილი გიხდება,
სულზე რატომ იცვამენ მწუხარების ნაბადებს,
ამას ყველა გაიგებს,ამას ყველა მიხვდება,
ის გრძნობა მე მეკუთვნის,წუხელ შენ რომ დაბადე!
გზაზე ბევრი ვარდია,მეტი - ეკალ-ბარდები,
ნუთუ ასე დიდია?! ნუთუ ასე დიდია?!
მითხარ რაზე ვიფიქრო,სიკვდილს რომ ჩავბარდები,
ნეტავ რაზე ფიქრობენ,უფალთან რომ მიდიან.
lasha-giorgi-netav raze fiqroben ufaltan rom midian
No comments:
Post a Comment