უბრალოებით მორთული ვარ...დავდივარ მშვიდი.
ჩემი არსების მეპატრონედ იმიტომ გთვლიდი,
რომ შენ იცოდი არ ვიყავი ბოროტი, ფლიდი...
შენს თითო ღიმილს მე სიცოცხლის წუთებში ვცვლიდი.
და კვლავ მოვიდნენ დღენი ჩვენნი, ისევ მზიანი...
არყით სიმთვრალემ მომაყენა ბევრი ზიანი...
ისევ მიჭირავს მე გვირილა შენი თმიანი,
მე სიყვარულის მოცარტი ვარ - ნოტებიანი...
Nika norieli - Siyvarulis mocarti
No comments:
Post a Comment