მუხრან მაჭავარიანი - დიღმის წვიმა

ფარნავაზ ოდეს პატრუცაგს წერდა, -
ვარსკვლავთა კრეფდა როდესაც ციდან, -
სად იყო მაშინ ჯერ ამა ქვეყნად
მამაი ძეი და სულიწმინდა!

ირემს გამოუდგა ფარნავაზ, -
ჯაგები აფხრეწენ ტალავარს.

იელვა, მეორედ იელვა, -
ლეშტერმა დაუშვა ძლიერმა.

დიღომში, - გოდლედის უბანთან, -
ღვართქაფმა უფრორე უმატა.

აღარ გადიღო რაკიღა წვიმამ, -
მეფემ სასწრაფოდ მიმართა მღვიმეს.

შევიდა შიგ და -
მყის დარჩა სახტად, -
მუნ უთვალავი საუნჯე დახვდა.

ოქროს,
საფირონს,
ზურმუხტს,
მარგალიტს, -
იღებს,
დებს,
იღებს
ხელის კანკალით...

წვიმა რომ არა დიღმისა, -
განძს ვერ ნახავდა იგი და

განძი რომ არა დიღმისა, -
ვერაფრით ქართლს ვერ იხსნიდა.

ანი და ბანი, განი და ცანი,
ონი, უნი და ძილი, -
აღორძინება ქართლისა-მძლავრი
იწყება
დიღმის წვიმით.

. . . . . . . . . .

ოცდასამი საუკინის წვიმა
ვერ დაწონის
ვერც ცხადში,
ვერც ძილად, -
ოცდასამი საუკუნის წინათ
მოსულ დიღმის წვიმას.

Muxran Machavariani - Digmis Wvima

მუხრან მაჭავარიანი - დიღმის წვიმა