მარიამ მაღლაკელიძე

ყოველთვის როცა უმზერ ჰორიზონტს
და სივრცის იქით შეიგრძნობ სუნთქვას,
ყოველთვის როცა დაბერავს ქარი
და დალელებში ჩაგაწნის გუნდას...

ღამე თეთრია მოგონებების,
როცა წარსულით თავს იღლი მუდამ..
მდუმარედ იცდის მთაწმინდის მთვარე
სანამ ფიქრებში გაახვევს უბანს..

ნუ ეძებ საფლავს ცრემლით ნასველებს,
ის უკვე შთანთქა დუმილის ღმერთმა,
თბილ გარემოში შეფარებული
შვილად მიიღო სიცივე ერთმა..

უმანკოება იგრძნობა შენში
ამადეუსიც სიმტკიცეს გმატებს,
ჰარმონიაა ბგერის თამაში
როცა ხმის სიმებს სიმშვიდე მართებს..

ყოველთვის როცა იხსენებ ქალაქს,
პატარას, მცირეს, მოგონებებით..
იცოდე, ეძებ? მალე იპოვნი
სიშორეც შენში სიმშვიდედ მესმის..

ყოველთვის, როცა უმზერ ჰორიზონტს
და სივრცის იქით შეიგრძნობ სუნთქვას,
იცოდე მაშინ დაბერავს ქარი
და დალალებში ჩაგაწნის გუნდას...

Mariam Maglakelidze

No comments:

Post a Comment