ვერ დახვალ, ვერ დგამ ფეხასა;
დაჰვაჟკაცდები, პატარავ,
იწყებ ულვაშის გრეხასა;
წელზე შეიბამ გორდასა,
ეტრფობი აბჯრის ჟღერასა,
თავსა შეაკლავ, თუ ვინმე
ავად გიხსენებს დედასა.
მშობელი მიწის დარაჯსა
გნახავ მტრისაკენ მზერალსა.
რაკი სცნობს შენსა სიმტკიცეს,
მტერიც დაგაკლებს ვერასა.
გამარჯვებისა ამბავსა
ქართულად იწყებ წერასა,
მაშვრალი, ბრძოლით მოსული,
ჩამოუჯდება კერასა;
გვერდს გისხდებიან სწორები,
ვისმენ თქვენს სუფრულ მღერასა.
იძახებთ “ჰარუნანოსა”,
ზედ დართულს “დელი–დელასა”,
რა რძე მოხუცის ვაზისა
შუბლს შეგიხურებთ ყველასა.
ჰხარობდი, ხარო–ირემო,
თვალი დაუდგეს მელასა!
No comments:
Post a Comment