ვფიქრობ და ისევ დღეა მზიანი,
ძვირფასო, მოსვლა რად გაგიძნელდა
ძვირფასო, რისთვის დააგვიანე..
ახლა ეს გრძნობა უფრო მეტია,
ახლა ქარები არხევენ ტირიფს,
მე შენ გიამბობ ჩემს ტრაგედიას
და, როგორც ბავშვი, დაიწყებ ტირილს
ასე გაივლის წამება, ოხვრა,
შენ მოხვალ ჩემთან თეთრი ხელებით,
მოხვალ დაღლილი, მეტყვი, როგორ ხარ
მოხვალ და ვიცი, მომეფერები..
თუმცა, იქნება ღამე წვალების
ღამე სასტიკი და ულმობელი,
და ეს თვალები, ლურჯი თვალები
ჩემი თვალები ისევ მოგელის..
No comments:
Post a Comment